اشاره

بیست و پنجم تیر هر سال، روز بهزیستی و تأمین اجتماعی نام گذاری شده است. سازمانی که مبنای به وجود آمدنش کمک به تأمین حداقل هزینه زندگی خانواده های نیازمند و بی سرپرست و ایجاد زمینه های مناسب برای خودکفایی آنان بوده است. نام گذاری چنین روزی، از میزان اهمیت آن در نظام جمهوری اسلامی خبر می دهد. با آرزوی موفقیت برای خدمت گزاران پرتلاش آن، شرح کوتاهی از وظایف و عملکرد این دو نهاد ثمربخش را از نظر می گذرانیم.

تبریک

باز هم یک سال گذشت و دوباره هفته بهزیستی با آن موج احساس های لطیفش که به ملت هدیه می دهد از راه رسید. هفته مهروزی و دوستی، هفته صفا و صمیمیت، هفته مهربانی و یاری. این هفته باشکوه و پرمهر را به مهرورزان فداکار بهزیستی تبریک می گوییم و همه با هم در مسیر بهزیستی، این کانون عشق و فداکاری و ایثار، تا رسیدن به رفاه اجتماعی گام بر می داریم.

سازمان بهزیستی

بهزیستی، سازمانی فرهنگی، اجتماعی و امدادی است که به منظور گسترش رحمت الهی در جامعه و حفظ ارزش ها و کرامات والای انسانی، مجموعه خدماتی را ارائه می دهد. این سازمان برای کمک به قشرهای محروم و انسان هایی که بنا به دلایل محیطی، اجتماعی، اقتصادی و ارثی و نیز داشتن مشکلات جسمی، روانی، عاطفی، گرفتار مشکلات و دچار عدم تعادل شده اند، تأسیس شده است. بهزیستی با کمترین حمایت های دولتی و با تکیه بر مشارکت مردمی و همکاری سازمان ها، در راه گسترش خدمات توان بخشی، امدادی، بازپروری و کمک به تأمین حداقل نیازهای گروه های کم درآمدی که قادر به توانایی و خودکفایی اقتصادی نیستند، فعالیت می کند.

فرهنگ کلمه ای است که توسط دانشمندان علوم اجتماعی برای روش کلی زندگی مردم بکار می رود. در گفتگو های روزمره کلمه " فرهنگ" اشاره به فعالیتهایی در زمینه هایی چون هنر، ادبیات و موسیقی دارد. اما از نظر دانشمندان علوم اجتماعی فرهنگ افراد شامل تمام ایده ها، اشیاء و روش های انجام کارهایی است که توسط گروهی بوجود می آیند. کلمه " تمدن" شبیه به فرهنگ است. اما غالبا به روش پیشرفته تر زندگی اطلاق می شود. فرهنگ روش پیچیده و یا ساده زندگی است.

فرهنگ بیشتر شامل روش های یاد گرفته شده ی عملکرد احساس یا فکر است تا روشهای معین زیست شناسی. انسان شناس بریتانیایی سر ادوارد تیلور((Sir Edward Taylor ، فرهنگ را اینگونه تعریف می کند:

" فرهنگ مجموعه پیچیده ای است از دانش، اعتقادات، هنر، اصول اخلاقی، قوانین، آداب و رسوم و هر نوع توانایی ها وعادات کسب شده توسط بشر بعنوان عضو جامعه می باشد."

تعریف تیلور شامل سه مهمترین ویژگی های فرهنگ است.

۱) فرهنگ توسط افراد کسب می شود.

۲) افراد بعنوان عضو جامعه فرهنگ را کسب می نمایند.

۳) فرهنگ کلیتی پیچیده است.

فرهنگ توسط افراد فرا گرفته می شود چون بیشتر شامل الگو های فراگیر رفتاری است تا الگو های زیست شناسی تعیین شده، که آن را غریزه می نامیم. فرهنگ تمامیتی پیچیده است که دانشمندان علوم اجتماعی می توانند آن را به بخش های ساده ای تقسیم کنند که مشخصه های فرهنگی نامیده می شوند. این مشخصه ها می توانند آداب و رسوم مثل مراسم دفن مردگان، ابراز همچون شخم، یا اشاره و حرکاتی چون دست دادن، یا ایده و نظریه ای مانند دمکراسی باشند.

تاریخ نوشتن

تاریخ نوشتار، حداکثر به بیست هزار سال پیش باز می گردد و با محدود ساختن به نظام های نوشتاری مدوّن، رقمی حدود شش هزار سال پیش را نشان می دهد. این ارقام و آمارها فقط تخمینی است از سوی کاوشگران علمی، در صورتی که بدون شک پیشرفتی از سوی جوامع گوناگون، بدون کمک خط و زبان امکان پذیر نبوده است.

از جمله موادی که برای نوشتن به کار می رفته سنگ، چوب، پوست حیوانات، برگ درختان، استخوان، موم، ابریشم، پنبه و کاغذ را می توان نام برد. در طول تاریخ، نوشتن به دو صورت بوده است: یک دسته خطوطی را در برمی گرفت که با استفاده از ابزارهای تیز چون سوزن، چاقو و... نوشتاری، کنده کاری می شد. دسته دیگر شامل خطوطی است که به وسیله قلم پر، قلم نی، قلم مو و... و با استفاده از جوهر بر سطح ماده نوشتاری ترسیم می گردید. گفتنی است نسخه برداری از نوشته ای بر سنگ یا فلز به طور منطقی، در نهایت به اختراع چاپ انجامید.

قلم، معجزه جاوید

معجزه، یکی از نشانه های نبوت است. در هر دوره از تاریخ، پیامبران به اذن پروردگار، معجزه هایی را برای اثبات نبوتشان ارائه می کردند. در این میان، اسلام آخرین و کامل ترین دین الهی است؛ یعنی آیینی است که در هر برهه ای از زمان و در هر مکانی باید جواب گوی مخاطب خود باشد. حال معجزه پیامبر این دین باید از چه مقوله ای باشد که حتی جواب گوی مخاطبان هزاره های پس از خود شمرده شود؟ چه معجزه ای می تواند قرن ها تازگی و ماندگاری خود را در زندگی بشر حفظ کند؟ کتاب، نوشته، وَ ما یَسْطُرُونَ.

قرآن کریم، با قلم خالق قلم، معجزه جاوید پیامبر آخرالزمان است. قلم و کتابت از مقوله هایی هستند که نه تنها کهنه و مانده نمی شوند، بلکه هر روز جنبه هایی تازه از آنها پدیدار می گردد. پروردگار، قرن هاست برای این نوشته سترگ هماوردطلبی می کند: «اگر آدمی و پری گرد شوند که مانند این قرآن آرند، مانندش نیارند، گرچه برخی شان پشتیبان برخی باشند» یا «اگر در آنچه بر بنده مان فرو فرستاده ایم در گمانید، پس سوره ای همانندش آرید.»